W ramach Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa w naszym przedszkolu przeprowadzony został projekt „Sen Żyrafy”. Empatyczna komunikacja z dziećmi czyli Porozumienie bez Przemocy dla przedszkoli autorstwa Franka i Gundi Gaschler .

„Mamo, mamo! Dziś w przedszkolu znaleźliśmy małą żyrafę,
ona jest zupełnie sama i będziemy się nią zajmować”

         Dzieci doświadczają „Porozumienia bez Przemocy” bezpośrednio w momencie, kiedy mała żyrafka trafia do przedszkola i razem z nimi uczy się „języka żyrafy”. Podczas pięciu dni dzieci w formie zabawy poznają podstawy metody PBP (obserwacja, uczucie, potrzeba, prośba), a następnie w kolejnych tygodniach pogłębiają umiejętności nazywania uczuć i potrzeb, okazywania empatii oraz rozwiązywania konfliktów.

Projekt składa się z 5 jednostek realizowanych w przedszkolu np. w ciągu pięciu kolejnych dni, a następnie etapu pogłębiającego. Motyw przewodni projektu to historyjka o małej żyrafie, która zostaje znaleziona w przedszkolu. Tam, razem z dziećmi uczy się języka żyrafy wg czterech kroków porozumienia bez przemocy. Aż w końcu znajduje swoją mamę, która opowiada dzieciom
o swoim śnie.

Projekt „Sen Żyrafy” ma na celu rozwinąć podstawowe umiejętności interpersonalne, oraz poprzez zabawę w przyjaznej atmosferze, pozwolić dzieciom doświadczyć różnicy pomiędzy komunikacją, która tworzy bariery a taką, która otwiera serca i buduje kontakt. Dzieci wraz z nauczycielami odkrywają, zarówno to, co sprzyja dobrym relacjom z innymi jak i źródła nieporozumień i konfliktów oraz uczą się rozwiązywać je w konstruktywny sposób. Te umiejętności dadzą dzieciom więcej osobistej satysfakcji
i gwarantują bardziej harmonijne stosunki z innymi.

Projekt ”SEN  ŻYRAFY” – Empatyczna komunikacja z dziećmi.

Dzień I – Żyrafiątko zgubiło się…

Dzisiaj rano po śniadaniu obok drzwi wejściowych do przedszkola p. Edytka zauważyła małe płaczące Żyrafiątko (pluszową maskotkę). Nasza pani postanowiła zabrać je do sali gdzie bardzo chętnie się nim zaopiekowaliśmy.

• Poznaliśmy kartę „obserwacji” – symbol aparatu fotograficznego
• Opisywaliśmy wygląd zewnętrzny Żyrafiątka: Żyrafiątko ma brązowe oczy, brązowe ciapki - plamki na skórze, 4 nogi zakończone czarnymi kopytkami, ma mordkę, nos, uszy, różki zakończone pędzelkami, grzywę, długą szyję, ogon zakończony pędzelkiem,
• Bawiliśmy się w zabawę „Aparat fotograficzny” , która polegała na tym, że siedząc w kole przez 10 sekund obserwowaliśmy sąsiada siedzącego z prawej strony i robiliśmy mu „zdjęcie”. Następnie po kolei nazywaliśmy atrybuty zewnętrzne sfotografowanego kolegi lub koleżanki, (kolor, długość włosów, oczu itp.) a pani zapisywała je na przygotowanej liście atrybutów zewnętrznych. Żyrafiątko które nie umie jeszcze mówić komentowało to ruchami szyi.
• Przygotowaliśmy w naszej sali miejsce do spania dla Żyrafiątka i chętnie się nim opiekowaliśmy (nadaliśmy mu nawet imię Matylda)
• Przeglądaliśmy się w lustrze opisując swoje atrybuty zewnętrzne
• Rysowaliśmy swoje autoportrety.
• Słuchaliśmy opowiadania pt. „Detektyw Zenon na tropie” – z serii Przyjaciele żyrafy – bajki o empatii – Joanny Berendt i Anety Ryfczyńskiej, a następnie rozmawialiśmy na jej temat.

Dzień II – Jak czuje się żyrafiątko?

   Dzisiaj po przyjściu do przedszkola delikatnie obudziliśmy nasze żyrafiątko.

• Poznaliśmy kartę „uczucia” – symbol serca
• Bawiliśmy się w zabawę „Zgadnij jak się czuję”- w trakcie , której pani pokazała nam 7 kart przedstawiających uczucia (radości, strachu, żalu, smutku, szczęścia, złości, rozczarowania), po kolei je omawiając. Następnie wyraziliśmy te uczucia za pomocą pantomimy. Żyrafiątko bacznie obserwowało naszą zabawę i było bardzo zadowolone.
• Wspólnie z Żyrafiątkiem pobawiliśmy się w zabawy, „Na spokojne rączki” i „Na spokojne nóżki”.
• Wskazywaliśmy karty z uczuciami które czuliśmy podczas zajęć. Dominowały uczucia: radości i szczęścia.
• Wykonaliśmy „Żyrafę” w formie przestrzennej pracy plastycznej, oraz śpiewaliśmy piosenkę o żyrafie.
• Na zakończenie zajęć Pani Edytka zapytała małe żyrafiątko - jak się teraz czuje?. Żyrafa wskazała mordką kartę z symbolem smutku i strachu. Wspólnie zastanawialiśmy się dlaczego żyrafiątko wskazało właśnie te karty z (Doszliśmy do wniosku że tęskni za swoją mamą. Obiecaliśmy sobie, że zrobimy wszystko co w naszej mocy żeby rozweselić żyrafiątko – i udało się już po chwili maluch zapomniał o mamie i chętnie się z nami bawił).
• Słuchaliśmy opowiadania pt. „Poranna kłótnia Zenona” – z serii Przyjaciele żyrafy – bajki o empatii – Joanny Berendt i Anety Ryfczyńskiej, a następnie prowadziliśmy dyskusję na jej temat.

Dzień III – Czego potrzebuje Żyrafiątko ?

• Na początek wspólnie z Żyrafiątkiem przypomnieliśmy sobie o czym mówiliśmy wczoraj.
• Poznaliśmy kartę „potrzeba”- z symbolem skrzyni skarbów
• Wspólnie zastanawialiśmy się jakie potrzeby ma nasze Żyrafiątko i jak możemy je spełnić np.: mała żyrafa potrzebuje powietrza do życia, pożywienia – liści akacji, picia – wody, opieki, zabawy, radości, snu, odpoczynku, pocieszenia, głaskania, energii, swojej wolnej chwili tylko dla siebie. Żyrafiątko było bardzo szczęśliwe że tak trafnie odgadliśmy jego potrzeby.
• Wspólnie pobawiliśmy się w zabawę „Disco nogi”.
• Rysowaliśmy na kartkach swoje potrzeby, (coś co w danym momencie jest dla nas ważne), a następnie siedząc w kole po kolei opisywaliśmy co jest nam potrzebne i jak te potrzeby można spełnić. Po szczegółowym ich omówieniu nasze potrzeby trafiły do skrzyni skarbów. A o to one: potrzeba wyjścia do koleżanki, rysowania, wycinania, zabawy z siostrą lub bratem, zabawy z Żyrafką, jedzenia, rozmowy, przyjaźni, zabawy na świeżym powietrzu, willi z basenem, nowego domu takiego z cegieł, zostania policjantem.
• Słuchaliśmy opowiadania pt „Skąd mam wiedzieć czego potrzebuję?” z serii Przyjaciele żyrafy – bajki o empatii – Joanny Berendt i Anety Rybczyńskiej.
• Kolorowaliśmy oraz rysowaliśmy samodzielnie kredkami obrazki z wizerunkiem żyrafy.
• Liczyliśmy cętki żyrafiątka, (wspólnymi siłami ustaliliśmy że ma ich 120).
• Mierzyliśmy długość szyi żyrafy zrobionej z slygumy za pomocą:  kroków, stóp, łokci i dłoni.

Dzień IV – Jaką prośbę ma do nas Żyrafiątko?

• Przywitaliśmy się z Żyrafiątkiem i przypomnieliśmy sobie o potrzebach jakie wczoraj umieściliśmy w „skrzyni skarbów”.
• Poznaliśmy kartę prośby – z symbolem otwartego okna
• Pani zapytała jak czuje się Żyrafiątko – maluszek opuścił nisko głowę dając nam do zrozumienia że jest smutne bo tęskni za swoją mamą. Wspólnie zastanawialiśmy a się jak go pocieszyć np. pobawić się, przytulić, zbudować z klocków inną żyrafę, żeby nie było jej smutno, pogłaskać, zadzwonić do ZOO, odnaleźć jej mamę np. za pomocą lupy, policji, zatrudnienia detektywa lub wojska. Padła także propozycja wysłania listu do mamy żyrafiątka albo przygotowania plakatów z Żyrafiątkiem i rozwieszenia ich w przedszkolu może ktoś z rodziców spotka mamę naszego Żyrafiątka i poinformuje ją,  że jej dziecko jest u nas.
• Wspólnie wykonaliśmy plakaty, w których informowaliśmy mamę żyrafę, że jej dziecko jest w naszej grupie i mocno za nią tęskni.
• Żyrafiątko było bardzo szczęśliwe bo zostało zrozumiane i otrzymało pomoc.
• Słuchaliśmy opowiadania pt „Ciasto na piknik Leśnej Gromady” z serii Przyjaciele żyrafy – bajki o empatii – Joanny Berendt i Anety Rybczyńskiej.
• Bawiliśmy się w zabawę „Mam chusteczkę haftowaną” – opracowanej w nowej wersji - mającej na celu tworzenie nawyku współpracy w grupie oraz wiary we własne możliwości.
• Wspólnie opiekowaliśmy się Żyrafiątkiem.

Dzień V – Świętujemy: Mama Żyrafa odnalazła się!

W poniedziałek dostaliśmy list od mamy Żyrafiątka. Wynikało z niego, że mama żyrafa odnalazła się i wkrótce odwiedzi nasze przedszkole. Żyrafiątko bardzo się ucieszyło a my razem z nim. Tuż przed podwieczorkiem pani Jola otworzyła drzwi wejściowe do przedszkola i zobaczyła  mamę naszej Matyldy. Kiedy obie żyrafy się spotkały, radość w grupie była ogromna. Czuliśmy się: super, radośnie, miło, wesoło, wspaniale oraz cudownie. Okazało się że nasze Żyrafiątko ma na imię Cętka. Mama żyrafa opowiedziała nam swój sen, w którym śniła o dobrych relacjach między ludźmi, których życzyłaby sobie na co dzień. Zaprosiliśmy żyrafy na podwieczorek. Poprosiliśmy, aby pozostały w naszej grupie i uczyły nas języka żyraf. Jesteśmy bardzo szczęśliwi że są razem z nami. Bardzo lubimy się nimi opiekować i je przytulać. Każdego dnia wspólnie z nimi uczymy się nowych rzeczy.